Op de valreep van het jaar 2012 nog een stukje tekst mijnerzijds. Een jaar dat echt om gevlogen is. Aan het eind van het jaar is het gebruikelijk om terug te kijken. Dit doe ik over een paar weken in mijn januari blog en dan kijk ik ook direct vooruit wat 2013 gaat geven. Nu wil ik de tijd nemen om eens over de tijd te hebben.
Verleden week was ik voor mijn dochtertje bij de dokter. We hadden een afspraak gemaakt om 11.30 uur. Om op tijd te zijn zaten we al om 11.15 uur in de wachtkamer. We werden uiteindelijk tegen 12.00 uur naar binnen geroepen. Nu is het mogelijk dat je bij een dokter te maken hebt met spoedgevallen die er tussen door komen en dan loopt zo’n spreek uur uit. Daar heb ik ook alle begrip voor. Echter valt mij op, dat wanneer ik een afspraak bij de dokter heb, ik nooit op de afgesproken tijd naar binnen wordt geroepen. Het spreekuur loopt altijd uit. En als dat nu om een paar minuten zou gaan zou ik daar ook nog vrede mee hebben. Het is altijd minimaal meer dan een kwartier dat het uitloopt. En iedere keer betrap ik mij erop dat ik altijd een kwartier van te voren aanwezig ben.
Nu kom ik gelukkig op jaar basis niet al te vaak bij de huisarts, dus dat valt allemaal wel mee. Maar ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die minimaal één keer paar maand naar de dokter moeten en die zouden er dus wel financiële schade aan over kunnen houden.
Theophratus , een Grieks geleerde uit zo’n 300 jaar voor Christus deed toen al de uitspraak “Time is Money”. Dat juist een Grieks geleerde juist deze uitspraak heeft gedaan mag hedendaags wel bijzonder genoemd worden.
Alles draait om geld en tijd. Tijd is geld , heet het. En toch wordt het meeste geld uitgegeven om de tijd te verdrijven. Fliegende Blätter een Duitse auteur wist met deze uitspraak de spijker op zijn kop te slaan. Want ik maak foto’s. En voor wat en wanneer worden die foto’s gebruikt. Al mijn werk, hoe professioneel dan ook, wordt vaak voor de consument zijn vrije tijd gemaakt.
Verleden maand mocht ik voor een chique herenmode zaak de folder foto’s maken. Apetrots was ik dat juist dickdefotograaf.nl voor Jacco Scheen mocht fotograferen. Daar heb je het al die tijd gedaan. Althans, dat was mijn eerste gedachten. Later realiseerde ik mij dat ik dit überhaupt nog nooit had gedaan. Maar ik had wel al direct een plaatje in mijn hoofd hoe te handelen. Het begon natuurlijk al met het bepalen van de prijs. Hoe lang ben je ermee bezig? Hoeveel items moeten er in de folder? Wat moet er na bewerkt worden. Hoeveel tijd kost dat dan?
Allemaal vragen waar ik eigenlijk niet direct een antwoord op had.
Mijn uitgangspositie was dat als de basis direct goed wordt vastgelegd, het maskeren in de nabewerking ook sneller zou verlopen. Het was wel grappig dat het fotograferen van de producten zelf niet zo veel tijd in beslag namen, maar het opnieuw aankleden van de paspop het meeste werk was.
Ik had ingezet op vier uurtjes en een uurtje nabewerking. Op zich ging het ook wel echter kwam er een uurtje extra bij. Hier had ik zelf voor gekozen daar de serie met dure spijkerbroeken op pop achteraf beter overkwam. En een dag later nog twee jassen als bonus werk. Doordat ik mijn foto’s in TIFF had gemaskerd, werd de folder door het reclamebureau binnen een halfuur na aanlevering als proefdruk aangeboden.
Een geslaagd project wat mij betreft het komende jaar vaker op het programma staat.
Oh ja, in verband met de crisis, is het licht aan het eind van de tunnel tijdelijk uitgeschakeld…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten